Kazlardan elde edilen ürünlerden birisi de tüydür. Kaz tüyleri; uyku çantası, yastık ve yorgan yapımında, koltuk üretiminde, okçulukta, boya sanayinde ve olta iğnesi yapımında kullanılabilir. Kaz tüyleri ördek tüyleri ve diğer su kuşlarını tüylerinden daha büyük ve daha yumuşaktır, dolayısıyla diğer tüylerden daha yüksek fiyatla satılabilirler. Kazın karın altı tüyleri ile yumuşak vücut tüyleri çok değerlidir. Kaba tüylerin değeri ise biraz daha düşüktür. Yetişmiş 10 iyi kaz palazından yaklaşık 1 kg kuru tüy üretilebilir (Ensminger 1992, Taylor 1995). Bazı kaz ırkları yumuşak tüy elde etmek için yetiştirilmektedir. Emden kaz ırkında bulunan beyaz tüyler diğer kaz ırklarına göre daha değerlidir. 50 kazdan her defasında yaklaşık olarak 4.5 kg tüy üretilebilir (Nowland 1997).Yaşlı kazlardaki yumuşak tüy verimi daha fazladır. Üç kazdan yaklaşık 450 g kaba ve yumuşak tüy karışımı elde edilebilir. Bu karışımın % 15-25’i yumuşak tüydür (Taylor 1995). Yapılan bir çalışmada (Crawford 1990) 3 farklı tüy yolma yöntemiyle elde edilen yumuşak ve kaba tüylerin miktarları karşılaştırılmış, büyümekte olan kazlardaki tüy miktarı 43.9, erişkin kazlardaki tüy miktarı ise 54.5 g olarak bulunmuştur. Tablo 5. Farklı üç yolma yöntmindeki kaba ve yumuşak tüy miktarları (g) Büyüyen kazlarda Erişkin kazlarda Yolma Yöntemi Kaba Tüy Yumuşak tüy Toplam Kaba Tüy Yumuşak tüy Toplam 1 40.3 4.7 45.0 71.2 18.0 89.2 2 70.7 16.9 87.6 57.6 15.4 73.0 3 87.6 22.3 109.9 88.9 21.1 110.0 Toplam 198.6 43.9 242.5 217.7 54.5 272.2 Palazlardaki ilk tüylenme 21. günde başlar ve 49. güne kadar devam eder. İlk yolma işlemi, tüylerin tamamen olgunlaştığı 70-77. günler arasında yapılabilir. Yumurtlayan kazlardaki yolma işlemi ise birinci yumurta verim sezonunun sonunda yapılabilir. Genel kural olarak kazlar bir yılda 4 seferden daha fazla ve kışın asla yolunmamalıdır (Nowland 1997). Tüy işleme yöntemi; 1. Tüyler yolunduktan sonra kaba tüyler yumuşak tüylerden ayrılır, 2. Islak tüyler çamaşır sodası ve az miktarda boraks üstüne deterjan ilave edilerek ılık suda yıkanır, 3. Çürümeyi önlemek için tüyler hemen durulanır ve birbirinden ayrılır, 4. Daha sonra tüyler tel ağlar üzerine 3 cm kalınlığında serilir ve kurumaya bırakılır, 5. Tüyler kuruyuncaya kadar her gün düzenli olarak karıştırılır, yayılır ve silkelenir, 6. Tüyler ıslakken torbalara konulmamalıdır, yoksa ısınırlar, 7. Tüyler yeterince kuru değilse, çürümeyi önlemek için bir koruyucu kullanılabilir. Bu amaçla 6 kg ıslak tüy, 6 kg tuz, 500 ml HCl ve 130 litre suyla iyice karıştırılır ve tüyler bu karışımda bir gece bırakılır (Nowland 1997). Bir diğer tüy işleme yöntemi; Tüyler yolunduktan sonra ya havadar bir odada yada güneşte bırakılır. Tüyler 4 hafta asılı tutulur ve ardından beyazlamayan bir patiska torba içersine paket tüyler gevşek şekilde konulur. Daha sonra bu tüyler ya havadar bir odada ya da güneşte bırakılır. Sıkışmayı ve kızışmayı önlemek için torbadaki tüyler ara sıra silkelenmelidir. Tam kurumayı garantiye almak ve hoş olmayan kokuları önlemek için, tüyler torbaya konulmadan önce tüyler üzerine formalin serpilebilir (Nowland 1997). 11.2. Karaciğer üretimi Kaz yetiştiriciliğinin en önemli ürünlerinden birisi de karaciğerleridir. Karaciğer üretimi başta Fransa olmak üzere dünyada birçok ülkede yaygın olarak yapılmaktadır. Avrupa ülkelerinin birçoğunda içki sofralarının vazgeçilmez mezesi olan kaz karaciğeri lezzetlidir ve oldukça yüksek fiyatlardan pazarlanmaktadır. Normalde 150-200 g ağırlığındadır ancak özel besleme yöntemleriyle 1000 grama kadar çıkarılmaktadır. Özel besleme yöntemlerinden birisinde 4-8 hafta süreyle günde 3 öğün olmak üzere zorlamalı mısır verilerek yapılmaktadır. Bu besleme sonucunda karaciğerdeki toplam yağ içeriği 10 katı kadar artmakta, protein düzeyi ise % 50 oranında azalmaktadır (Taylor 1995, Coşkun ve ark. 1997, Nowland 1997). Karaciğer üretimi, özellikle Landaise ve Slovak kaz ırkları ile bunların melezlerinde uygulanmaktadır. Bu ırklarda zorlamalı besleme sonucu aşırı yağlanma eşiği oldukça düşüktür. Düşük yağlanma eşiği, vücutta aşırı yağlanma olmadan karaciğerin yağlanarak büyümesini sağlamaktadır. Landaise kazının iki hattı için ortalama karaciğer ağırlığını sırası ile 773 ve 732 g olarak tespit edilmiştir (Crawford 1990). 11.3. Kaz eti Kaz eti lezzetli bir ettir. Kızartıldığında ağızda parçalanabilen altın rengindeki derisi ile çok nefis bir ziyafet yemeği oluşturur (Graves 1985). Çeşitli özelliklerdeki kaz etlerinin besin değerleri tablo 6’da gösterilmiştir. Tablo 6. Çeşitli özelliklerdeki kaz etlerinin besin değerleri (Berry 1996) Kalori kcal/kg Protein, g Yağ, g Kolesterol, mg Derisiz et 161 23 7 84 Derisiz et, erkek 238 29 12.7 96 Derili et, erkek 305 25 22 91 Kaz etinin her kilogramında tavuk etinden çok daha fazla enerji vardır. Çünkü kazların değerlendirilebilen kısımlarında iki katı daha fazla yağ bulunmaktadır. Kaz etinin tütsülenmesi ve tuzlanması tavuk etindeki uygulamayla aynıdır. Kaz eti ile tavuk eti kompozisyonunun karşılaştırılması tablo 7’de verilmiştir (Nowland 1997). Tablo 7. Kaz ve tavuk etinin kompozisyonu (Nowland 1997) Değerlendirilen Kısım Türler Su % Protein % Yağ % Kül % Kalori/100g Et, deri, sakatat Kaz 51.0 16.4 31.5 0.9 349 Ve yağ dahil Tavuk 67.6 20.0 11.0 1.0 179 Sadece et Kaz 68.3 22.3 7.1 1.1 153 Tavuk 73.4 20.6 4.8 1.1 126 Kazlar et için beslendiklerinde şaşırtıcı bir canlı ağırlığa ulaşırlar ve bu konuda diğer kanatlı türlerine göre daha iyidirler. Bir Rock Cornish broiler tavuğu 8 haftalık olduğunda 1.8 kg ağırlığına sahiptir. Aynı sürede beyaz bir Pekin ördeği 3.2 kg gelebilir. Fakat bir Emden kazı bu sürede 4.5 kg ağırlığa ulaşabilmektedir. Bu değerlere iyi bakım ve ad libitum besleme uygulanan hayvanlarda ulaşılabilir. Bu değerlere göre tavuk ve ördek yemek için uygun ağırlıktadır. Fakat kazlar büyümelerine devam ederler. Bir kaz 10-12 haftalık olduğunda ağırlık artışı düşmeye başlar (Graves 1995). 11.4. Yumurta Yumurta verimi yılın erken dönemlerin de başlar. Irklarına göre değişmekle birlikte bir sezonda (yaklaşık 130 gün) 15-60 yumurta verebilirler. Bazı Çin, Roman ve Toulouse ırkları bu sayıdan daha fazla verebilirler. Kazlar 10 yaşına kadar verimli bir yumurta üreticileridir. Fakat yumurta verimi ilk yıllarda, sonraki yıllara göre daha fazladır. Yumurtaları tavuk yumurtalarına nazaran oldukça büyüktür ve birçok kimse bunları sadece yemek için kullanır. Kümes hayvanlarındaki en ağır yumurtalar elde edilir ve ağırlıkları yaklaşık olarak 200 grama kadar çıkabilir (Crawford 1990, Ensminger 1992, Mercia 1995, Nowland 1997).
