Tavuk en yaygın biçimde yetiştirilen kümes hayvanıdır. İnsanın temel besin kaynaklarından olan eti ve yumurtası büyük ekonomik değer taşır. Evcil tavuğun atasının hâlâ Malezya ve Cava’da bulunan bayağı yaban tavuğu olduğu sanılmaktadır. Uzmanlar Hindistan’ın güney kesimlerinde yaşayan boz yaban tavuğunun(Gallus sonnerati) da bazı evcil tavuk soylarının atası olduğuna inanılmaktadır. Bu yabanıl kuşlar yakalanıp kümese kapatılsa bile yılda ancak 30 kadar yumurta verebilir. Yaban tavuğu evcilleştirildikten sonra yeryüzünün her yanına yayılmış, değişik özellikler gösteren birçok soyu geliştirilmiştir. Günümüzde 200’ü aşkın tavuk soyu dört ana grup altında toplanır: Akdeniz, Asya, İngiliz ve Amerikan. Amerikan soyları et tutmaya yatkın, iri yapılı, ama aynı zamanda yumurta verimleri oldukça iyi olan tavuklardır. En tanınmışları arasında beyaz Plymouth Rock, Rhode İsland kırmızısı, Wyandotte ve Orpington sayılabilir. Cornish, Dorking ve Sussex gibi İngiliz soyları temel olarak eti için beslenen tavuklardır. Akdeniz soylarının en ünlüsü olan Leghorn ise yumurta verimi bakımından öbür tavukları geride bırakır. Gene yumurta verimi yüksek Akdeniz soylarından mavi Endülüs, Minorka ve Ancona gibi ince yapılı ve hafif gövdelidir. Türkiye’de bulunan yerli tavukların büyük bölümü birbirleriyle karışıp ayrı birer soy olma özelliğini yitirmiştir. Ama yumurta verimi yüksek Gerze ya da Hacı kadın soyu günümüzde Gerze ve çevresinde yetiştirilmektedir. Türkiye’de günümüze kadar saflığını korumuş en iyi bilinen soy ise, horozlarının uzun ötüşüyle ünlü Denizli soyudur. İri yapılı Asya soyları arasında Brahma ve Koşin sayılabilir. Çok küçük yapılı tavuklar “İspenç“ adıyla tanınır. Bunlar arasında, Koşin gibi iri yapılı tavuklardan geliştirilmiş olanlarda vardır
